Saturday, July 28, 2007

Writer's Block

I guess I'd have to content myself in writing one liners or one paragraphed entries for a while. I have topics queued in my head but when I start writing, words seem to elude me.

It's like my head just throws in tons of information so fast that my brain can't keep up and my locomotive skills aren't that fast either that by the time I'm able to process a whole sentence in my head, I have just managed to write a couple of words and the whole thought just gets...lost.

Writer's block ka dyan. Kinakalawang lang utak mo!

Friday, July 27, 2007

33, 69, 82

Seek and ye shall find!

Congratulations. Now, start seeking.

Thursday, July 26, 2007

Prison Break Part Deux

Eto ang literal na prison break! Mga preso ng Cebu na sumasayaw sa saliw ng Thriller ni Michael Jackson.



Subukan nyong imagine-in sila Burrows, Scofield (ahay, puso ko!), Sucre, Abruzzi, at iba pa na sumasayaw. Hahaha! Love it.

Hmmm. Pero hindi ba dapat yung mga gumaganap na mumu yung nakakatakot? Eh bakit parang dito ata, mas nakakatakot pa yung baklang naka-pink? Kung ako yung multo, baka imbes na makasayaw ay tumakbo nako at nagsisisigaw.

Wednesday, July 25, 2007

Prison Break

...brings families closer.

It did mine.

And Wentworth... DING IT!

Saturday, July 7, 2007

Ayokong Maging Sikat

Naikuwento ko narin lang naman ang tungkol sa mapait na karanasan namin ng aking aso, naisip kong itutuloy tuloy ko na.

Isa sa pinakamabigat na dahilan kung bakit ayokong maging sikat ay dahil ayokong maging kapangalan ng hayop, kadalasan ay mga aso.

Minsan ay humahagalpak kami ng aking mga pinsan sa kakatawa pag nakakita kami ng cute na aso at kapag tinanong namin ang pangalan ay kakaiba o di kaya'y kapangalan ng kung sino man ang laman ng balita nung mga panahong kakapanganak palang o kakabili palang sa kanila.

Uumpisahan ko muna sa paglilista ng mga pangalan ng mga aso namin na natatandaan ko pa.

Gardo
(Rulin' the doggie world)
Kung sa tagalog ay Bantay ang tawag sa mga asong nagbabantay sa bahay, English version naman ang samin. Sosyal kami eh. Sabi kasi ng kuya ko, "kita mo nga naman, sa tindig palang, guard dog na guard dog na ang dating". Swerte pa sya dahil pang macho talaga ang pangalang naibigay sa kanya. Katukayo ni Machete. Isa sa mga pinagseselosan kong aso. Nung tuta palang sya, minsan ay makikita ko nalang na katabi nya ang tatay ko matulog. Na eenjoy nya ang bango at init na ibinibigay ng kili kili ng tatay ko.

Doglas
(In doggie heaven. RIP)
Hindi yan wrong spelling. Kasi nga naman DOGlas. Gets? Gets.

Felix
(In doggie heaven. RIP)
Kung merong Felix the cat sa TV, meron naman kaming Felix the dog. Itim kasi sya at sabi ng mga pinsan ko, meron syang mga katangiang maihahalintulad kay Felix the cat. Hanggang ngayon ay di ko maisip kung ano. Uh, baka kumakain din sya ng daga? Ewan.

Chavit
(In doggie heaven. RIP)
Hahaha! Kainitan kasi nun nung impeachment kay Erap. Ayaw naman naming Erap kasi parang ang sagwa.

Choochie
(In doggie heaven. RIP)
Wala lang. Gusto ko lang isama sa listahan. Napakaliit nyang labrador kaya cute ang pangalan. Isa sa mga pinagselosan kong aso dahil buti pa sya may Yakult na pasalubong ang tatay ko. Ako wala.


Marami pa kaming naging aso pero yan lang ang mga kakatuwang pangalan.




Eto naman ang listahan ng mga pangalan ng aso ng mga kaibigan at kapitbahay ko:

Brownie
Kulay itim kasi sya kaya yan ang ipinangalan nung lasenggerong may ari. Lasing siguro sya nung pinangalanan nya yung aso. O, o baka naman color blind sya!

Bill at George
Bwahaha! Labrador lang ng kaibigan ko ang mga hinayupak! Walang kinatatakutan ang mga asong ito. Maliban nalang kung labasan mo sila ng baril. Kahit pellet gun lang o kahit anong mukhang baril ang ilabas mo, tatahimik na sila. Weird. Yung Bill and George din kaya na kilala nating lahat tatahimik pag nilabasan natin ng baril? Hmmm.

Fulgoso
Need I say more? Kapanahunan to ni Mari Mar. Eto yung mga panahong naalala kong marami akong kasabay na matatandang babaeng nagsa-sign of the cross sa jeep dahil humaharabas ang pagpapatakbo nung mamang drayber. "Aysusmaryosep manong, hindi po kami nagmamadali". "Pasensya na po ale, hindi ko na po kasi maaabutan ang Mari Mar". Naknampucha. Tuwang tuwa na nga ako sa bilis dahil feeling ko asa Gran Turismo ako eh. Agaw trip naman tong matandang to. Tsk.

Gringo
Ang manugang ni Barbie. Hehehe. Kawawa naman tong asong to dahil sa sobrang puti ng balahibo nya, akala siguro nung mga may ari eh whiteboard sya sa sobrang dami ng graffiti nya sa katawan.



Hmmm. Napansin ko lang na mga artista o mga pulitikong may kagaguhang ginawa ang mga kadalasang ipinapangalan ng mga tao sa mga aso. Kelan kaya magkakaron ng asong may malaking nunal para hindi na ma-OP si madam president?




* * * * *



May naalala ako. Ikukwento ko lang. Usapang hayop narin naman. Nagkaron kami ng pusa dati na kulay kahel at puti. Sobrang linis at sobrang malandi kahit nung kuting palang kaya pinangalanan naming magpipinsan na Lyla.

Isang malanding tawag sa malanding pusa.

Sa sobrang lambing nun ay lagi syang lumalapit sa'min para magpahimas. Kapag nag palms down ka at nakita nya, tatalon pa sya sa palad mo para mahimas mo lang ang balahibo nya. Eeeenyways.

Lumaki na sya nun. Isang araw, isa sa aming magpipinsan ang nakapansin ng kakatuwang bagay sa kanyang katawan kaya tinawag nya (kung sino man sya) kaming lahat.

"Tignan nyo o!"

*tinaas niya ang buntot ni Lyla at sumilip ang lahat*

*nagulat ang lahat sa kanilang nakita*

"LALAKI PALA SI LYLA!!!"

May itlog ang pusa namin.

*hagalpakan ang lahat*

Friday, July 6, 2007

Ang Aso Ko Ay Isang Dogfather

Minsan sa isang inuman session namin ng kuya ko at ng barkada nya ay biglang may nagsalita


"Pare, dog-father talaga yang kangaroo ninyo"


Hindi ko alam kung dahil sa kalasingan o dahil sobrang nakakatawa lang talaga pero tawa kami ng tawa nun. Onga pala, "kangaroo" ang tawag nila sa mga aso dahil mukha nga naman daw kangaroo ang mga ito. Pero ngayong hindi nako lasing, naisip ko na tama nga naman. Dog father talaga si Gardo o kahit na sinong aso na matinong inaalagaan ng kanilang mga "amo". (parang anlabo ata) Pano ko nasabi? Ganito kasi...

Ang malanding aso naming si Gardo ay kailangang hainan mo ng masarap na pagkain dahil kung hindi ay hindi nya ito kakainin at problema mo pa ang paglilinis ng kainan nya pag nangyari ito. Pag hindi mo lilinisan eh magkakaron kayo ng mga pesteng ipis, langaw at daga. May special diet pa sya dahil sabi nila, bawal pakainin ang aso ng mga pagkaing may vetsin dahil malalagas ang balahibo nito. Dahil bwakaw ang pamilya ko at minsan ay sapat lang ang pagkain sa bahay para saming lahat, nagkakaron ng mga panahon na wala nang natitira para sa aming alaga. Dapat ay bilhan pa namin sya ng mamahaling dog food na mas mahal pa sa kinakain namin. Mamahalin dahil hindi sya kumakain ng mga mumurahin lang. Malandi talaga. Kailangang bilhan din sya ng sarili nyang sabon dahil malalagas lang ang balahibo nya kung Tide ang ginamit sa pagpapaligo. Kailangang meron din syang sariling tuwalya dahil kung pinakawalan mo sya nang basa eh panibagong sakit ng ulo dahil magiging mas madumi sya kung magpapagulong gulong sya sa labas ng bahay na basa. Pagkatapos kumain ay masarap matulog, lalo na pagkatapos ng tanghalian kaya matutulog muna sya ng ilang oras na minsan ay nakataas ang apat na paa. Teorya nga namin, baka nananaginip pa sya dahil minsan ay gumagalaw at umuungol sya habang natutulog. Pagkagising ay maghahanap nanaman ng panibagong gagawin. At kadalasan ay ayaw naming makipaglaro at makipag kulitan kaya nababagot sya at lalayas muna ng bahay at makikipaglaro sa mga ka-berks nyang aso ng kapitbahay. Napag alaman kong doon sya tumatambay sa isawan sa may kanto at bukod sa pag aabang ng mga tira tirang mga parte ng manok, baka at baboy na hindi kinakain ng mga tambay ay tinatawag sya ng amoy ng nilulutong bituka, dugo at kung ano ano pang lamang loob. Sarap! Pag nagutom na at napagod sa pakikipag harutan ay saka lamang sya babalik sa bahay upang tignan kung tapos na kaming kumain at meron nang handang pagkain para sa kanya. At kadalasan ay kailangan mong bitawan ang kung anomang ginagawa mo para lamang buksan ang gate dahil dumating na sya, at kung hindi ay mabubwisit ka lang sa kakaungol nya sa labas ng bahay. At ito ang malupit, magkakalat sya ng kung anong bagay ang gusto nyang ikalat at ikaw ang taga linis pagkatapos. Jebs pa ang ipapalinis sayo pag sinuwerte ka. Buti nalang at layas ang aso namin at dun sya sa labas nagkakalat. Pagdating naman sa paglilinis ay kailangan pa syang buhatin para lang mawalisan ang kinahihigaan nya. Kung makikipagtigasan ka ay wala kang mapapala dahil hindi sya tatayo at iisnabin ka lang maliban na lang kung sisipain mo sya (at hindi kami naninipa ng aso).

Nakakatuwa din syang panoorin kapag lumalabas kami ng bahay na kasama sya. Malakas ang loob nyang awayin ang kung sino mang hayop na makita sa daan. Marahil ay iniisip nyang kung ano man ang mangyari ay nandyan kami para sa kanya kung sakali mang madehado sya. I got yo' back ika nga. Kakagatin namin ang kung sino mang asong kumagat sa kanya. Parang ganun. Raaar! Kaya tinatawanan lang sya ng handler nung gi-normous na itim na rottweiler kapag hinahamon nya ito (yung aso syempre). Ang kapal ng mukha ng hinayupak na Gardong yan na manghamon kahit na hanggang sa dede lang sya nung hinahamon nya. Buti nalang ay may kadena yung aso. Baka mas mabilis pakong tumakbo pauwi pag nagkataon.

Katulong ako ng aso ko. Aren't we all? (di ko alam sa tagalog). Ayus lang. Wala namang kapalit ang kabatuganan... ay katuwaan pala, ang katuwaang ibinibigay nya sa amin sa tuwing tuwang tuwa syang batiin ang sino mang dumarating sa bahay. Nakakatuwa ding inihahatid nya lahat ng taong umaalis hanggang sa traysikel at minsan pa nga ay nakikipag paligsahan sya sa pagtakbo. Oo, kalaban ang traysikel na sinasakyan ko. May isa pa ngang pagkakataong ilang beses tumigil yung sinasakyan ko nang makita nya kong lulan nito pauwi.

"Ah manong, dun pa po yung bahay ko"

"Eh mam yung aso po kasi baka masagasaan ko"

*dungaw*

"Ah aso ko po yan. Stuy, Gardo!"

Pinasakay ko nalang sa traysikel at sabay kami umuwi kaysa naman abutin kami ng isang taon kakahinto. Tinamaan nga naman ng...




* * * * *



Isang gabi ay nagpasama ako sa kapatid ko sa tindahan para magpaload. Sumama nanaman ang Gardo. Laking dismaya namin nang makitang sarado na ang tindahan. Kailangan kong makapag reply sa nagtext kaya kahit gabing gabi na ay naglakad kami ng naglakad para makahanap ng bukas na tindahan. Pauwi ay nakasalubong kami ng tatlong askal na wari ko'y magkakapatid dahil magkakamukha sila at lahat ay lumabas galing sa isang bahay. 3 to 1. Patay. Naramdaman din siguro ni Gardo ang naramdaman ko. Dehado ang aso ko pota. Unfair. Naisip ko na gaya ng mga Mafiosi, hindi rin teritoryo ni Gardo ang lugar na yon kaya walang reresbak pag nagkataon. At tumapak sya sa ibang teritoryo ng walang paalam kaya lagot talaga sya. Nagsimulang magtahulan ang tatlong aso. Tahimik lang si Gardo na naglalakad at nagpapanggap na wala syang nakita at siguro ay para narin sabihin sa tatlo na makikiraan lang sya at wala syang balak makipag away. Katulad ng aso ko, mayayabang din ang tatlo kaya't dahan dahan nilang kinorner si Gardo sa damuhan. Sumisigaw na si Gardo at para bang umiiyak. Wala naman kaming magawa ng aking kapatid kundi ang sigawan lang ang tatlo para matakot at lumayo. Kung pwede ko lang buhatin ang aso ko at tumakbo pauwi ay ginawa ko na. Kaso baka hindi pako nakakalapit ay kinuyog nako nung mga yun. Aspalto pa naman at napakalinis ng daan sa amin kaya wala akong mapulot na bato. Hindi narin ako nagtangkang magpulot ng kung ano pa man dahil baka natuyong jebs ng aso pa ang mapulot ko dahil madilim. Buti narin siguro yun dahil kung nagkataon ay baka kami naman ang pagbuntunan. Naiiyak nako at pinagagalitan ko ang aking kapatid para tulungan akong sigawan ang mga aso para layuan na si Gardo. Matapos ang ilang sandali ay nagpasya si Gardo na maglakad ng paunti unti habang sinusundan sya nung mga hinayupak habang galit na galit na tumatahol. Pagdaan ng ilang bahay, salamat sa dyos at tumigil sila ng kakalakad at tuluyan nang nilubayan ang aso ko. Buti nalang.


Tangina. Hanggang dyan lang ang abot ng ihi nyo no? Belat.


Mayabang nako ngayon at nakuha ko na mag-belat dahil wala na kami sa teritoryo nila. Pero pucha.

Grabe ang naramdaman kong kaba nun. Isang babala. Wag lang silang magkamaling pumunta sa mga lugar na inihian namin ng aso ko kung ayaw nilang maging pulutan. Hmph.

Matitikman nila ang bangis ni Don Gardo Corleone. Raaaaaaaaaffff!

Tuesday, July 3, 2007

Mamu Sheena


+


"you are my very special kitten"


made my day. ROFLMAO! =)) Who would've thought... Mama Sheens ako nung High School, Mamu Sheens na pala ako ngayon.

Naalala ko tuloy yung commercial ng gatas: "Is that you lolo?" "Look at my mole." "Ayan! Sige nga sayaw tayo halika..."

Amishu Tito Aldwinee! ;))